علی اکبر صادقی

علی اکبر صادقی متولد 2 اذر 1316 او دانش آموخته دانشکده هنر دانشگاه تهران، نقاش و هنرمند ایرانی است.

علی اکبر صادقی در کودکی به یاد می آورد که در میان نغمه های راویانی که داستان های شاهنامه را روایت می کردند، گم می شد. روایت سیاوش سوار بر اسب، بیژن هنوز زره پوش، اصابت تیر رستم به قلب اشکبوس، فرامرز، فیل سوار و دلاوری قهرمانان دیگری که نامشان برای همیشه در ادبیات فارسی و فولکلور ایرانی باقی مانده است. به طور کلی، جهان غنایی و قهرمانانه افسانه ها جزء لاینفک جهان بینی علی اکبر صادقی است، دنیایی که بازنمایی های فیگوراتیو آن گاه در نقاشی های مینیاتوری قدیمی یا اشکال رایج تر هنر از جمله نقاشی قهوه خانه ای، نقاشی معکوس روی شیشه، نقش بر روی چوب ظاهر می شود. و کاغذ، و تصاویر خیره کننده در کتاب های چاپ سنگی. او شروع به تدریس نقاشی در دبیرستان در دهه 1950 قبل از ورود به دانشگاه در سال 1958 کرد. کارهای اولیه او با آبرنگ بود، اما از سال 1959، بلافاصله پس از ورود به دانشگاه، نقاشی رنگ روغن و طراحی را شروع کرد. او با پیروی از سنت قاجاریه، متاثر از نقاشی قهوه خانه ای، شمایل نگاری و پرتره سنتی ایرانی، سبک خاصی را در نقاشی ایرانی آغاز کرد – آمیزه ای از سوررئالیسم متاثر از هنر ویترای. او کارهای اولیه خود را در زمینه گرافیک و تصویرسازی انجام داد.

پس از انقلاب ایران، صادقی به طور جدی نقاشی را دنبال کرد. در سال 1368 گالری سبز را تأسیس کرد که تا سال 1382 به طور فعال و مستمر آثار نقاشان ایرانی را به نمایش می گذاشت.