در گستره ی تاریکی

دیالکتیـــک ســـیاه در هیئـــت شـــاعرانه اش مبتنـــی بـــر مالیخولیـــای زیســـتن اســـت .زیســـتنی از نـــوع رنـــج، رنجـــی کـــه طـــی ســـال هـــای رفتـــه در هـــم ارزی ظاهـــری ســـیاه و ســـفید مـــی چرخیـــده . بـــا ســـیاه وارد تجربـــه ای محتـــرم و مقـــدس مـــی شـــوم. ســـیاه رنـــج را انـــکار نمـــی کنـــد، آن را تکریـــم مـــی کنـــد. وارد جزئیـــات نمـــی شـــود و هیـــچ علـــت خاصـــی از رنـــج بـــردن را تحلیـــل نمـــی کنـــد، در عـــوض رنـــج را احساســـی بـــزرگ و فراگیـــر نشـــان مـــی دهـــد. در ایـــن مجموعـــه تـــاش بـــر ایـــن اســـت کـــه ســـیاه را نـــه بـــه عنـــوان یـــک رنـــگ بلکـــه بـــه مثابـــه حـــس یافتـــی از رنـــج ســـال هـــای رفتـــه مـــان درک کـــرد. حـــس یافتـــی کـــه نـــه فقـــط از طریـــق بینایـــی، کـــه بـــا تمـــام حـــواس درک شـــود.